Początkowo Szklarska Poręba należała do parafii Sobieszów. W r. 1488 zbudowano tu małą kapliczkę drewnianą, przy której w 1490 r. erygowano parafię afiliowaną do parafii Sobieszów. W kilkanaście lat później w kościele tym umieszczono obraz Matki Bożej i z tej racji przybywali tam liczni pątnicy. W czasie reformacji większość mieszkańców Szklarskiej Poręby przeszła na protestantyzm i dlatego też protestanci zajęli kościół. Jednakże od XVII w. zwiększała się liczba katolików, którzy po wojnie trzydziestoletniej przyjęli od protestantów kościół w Szklarskiej Porębie Dolnej, zbudowany w 1639 r. Opiekę duszpasterską nad katolikami w Szklarskiej Porębie do 1810 r. sprawowali cystersi z Cieplic. Po ich kasacie pozostawali do r. 1813 bez opieki duszpasterskiej. Gdy w XIX w. w Szklarskiej Porębie zbudowano hutę szkła, zwiększyła się liczba mieszkańców miasta, w tym także katolików. W 1885 r. było ich ponad tysiąc. Właściciel Cieplic Schaffgotsch, wypełniając wcześniej złożony ślub, wybudował w latach 1883-87 kościół pod wezwaniem Bożego Ciała, poświęcony 8 września 1887 r. Cztery lata później wykonano z terakoty stacje Drogi Krzyżowej. W kościele znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, poświęcony przez papieża św. Piusa X. Kryształowy żyrandol został wykonany w miejscowej hucie „Józefina”. W r. 1920 wykonano na placu kościelnym stacje Drogi Krzyżowej. W październiku 1945 r. opieka duszpasterska nad parafią w Szklarskiej Porębie została zlecona Prowincji przez administratora apostolskiego we Wrocławiu. W latach 50. kościół parafialny został odmalowany. Nieco później umieszczono w nim szereg obrazów namalowanych przez mieszkającego w mieście artystę malarza, Wlastimila Hofmana. W latach 70. został wykupiony od gminy protestanckiej murowany kościół, który został odbudowany i poświęcony. Otrzymał tytuł: Św. Maksymiliana. Kościół ten stał się siedzibą nowej parafii, utworzonej w maju 1998 r. z dotychczasowej parafii Bożego Ciała, i jest obsługiwany przez kapłanów diecezjalnych.